In onze samenleving, is verbruiken de uiterste vorm van integratie. Goederen en diensten verbruiken laat de verwerving van een eigen identiteit toe. Deze wordt eveneens bepaald door de blikken van anderen en het beeld dat men van hen heeft. Mateloos verbruik kan, in bepaalde gevallen, tot een afschuwelijke spiraal van schuldoverlast leiden en tenslotte de sociale uitsluiting van een persoon veroorzaken, wiens enige schuld erin bestaat om “zoals de anderen” te willen zijn.

De AIS trachten, op hun niveau, een poging tot antwoord te bieden op een problematiek van sociale uitsluiting, met name de uitsluiting van de onroerende markt. Hun actie kadert dus in de optiek van de bestrijding van de armoede en de uitsluiting, inzonderheid door een bestaand maar onbewoond vastgoedpark verhandelbaar te maken.

Zijn goed voorstellen aan AIS, is dus een gebaar van burgerzin stellen, het is de sociale ontwikkeling van de wijken bevorderen, het is eveneens helpen om de huurders verantwoordelijksgevoel bij te brengen en hen aan te zetten om deel te nemen aan het stadsleven, om (opnieuw) een plaats in onze samenleving in te nemen, dit alles met de garantie dat uw onroerend bezit zal gevrijwaard blijven, en dat het u een inkomen zal blijven opleveren.